Cybercriminaliteit verwijst naar criminele activiteiten die worden uitgevoerd met behulp van computers of het internet, vaak gericht op individuen, bedrijven of overheden. Het omvat een breed scala aan illegale activiteiten zoals hacking, identiteitsdiefstal, fraude, phishing, distributie van malware, cyberspionage en meer. Cybercriminelen maken gebruik van kwetsbaarheden in computersystemen en netwerken om gegevens te stelen, diensten te verstoren, geld af te persen of andere vormen van schade te veroorzaken. Het juridisch kader voor cybercriminaliteit verschilt per rechtsgebied maar omvat doorgaans wetten en regelgeving gericht op het voorkomen, onderzoeken en vervolgen van dergelijke misdrijven. Overheden en internationale organisaties werken samen om cyberdreigingen te bestrijden via wetgeving, rechtshandhaving en cybersecuritymaatregelen.
Cybercrime, ook wel cybercriminaliteit genoemd, verwijst naar criminele activiteiten die plaatsvinden in digitale omgevingen, zoals het internet en computersystemen. Dit kunnen verschillende vormen van misdaad omvatten die gebruik maken van technologie en digitale communicatiekanalen.
Cybercrime omvat een breed scala aan criminele activiteiten die plaatsvinden in digitale omgevingen. Hier zijn enkele veelvoorkomende vormen van cybercrime:
-
Hacking: Ongeautoriseerde toegang tot computersystemen, netwerken of accounts om gegevens te stelen, beschadigen of manipuleren.
-
Phishing: Het misleiden van gebruikers om persoonlijke gegevens, zoals wachtwoorden en creditcardinformatie, vrij te geven via vervalste communicatie.
-
Ransomware: Schadelijke software die de toegang tot een systeem blokkeert totdat het slachtoffer losgeld betaalt aan de aanvaller.
-
Malware: Kwaadaardige software die wordt gebruikt om schade aan te richten, gegevens te stelen of toegang tot systemen te verkrijgen.
-
Identiteitsdiefstal: Het stelen van persoonlijke informatie om zich voor te doen als iemand anders en frauduleuze activiteiten uit te voeren.
-
Cyberbullying: Het lastigvallen, intimideren of bedreigen van mensen online.
-
Online fraude: Het uitvoeren van frauduleuze transacties, zoals valse online winkels of neppe investeringsmogelijkheden.
-
Social engineering: Het manipuleren van mensen om vertrouwelijke informatie te delen, zoals inloggegevens of persoonlijke gegevens.
-
Cyberespionage: Het ongeoorloofd verzamelen van vertrouwelijke informatie van overheden, bedrijven of individuen.
-
Ddos-aanvallen: Distributed Denial of Service-aanvallen, waarbij een netwerk of website wordt overweldigd met verkeer om het onbereikbaar te maken.
-
Datalekken: Onbedoelde blootstelling van gevoelige gegevens, vaak als gevolg van slechte beveiligingspraktijken.
-
Online oplichting: Bedrieglijke praktijken, zoals neppe loterijen, neppe liefdadigheidsinstellingen en valse verkoopadvertenties.
Het bestrijden van deze vormen van cybercrime vereist technologische beveiligingsmaatregelen, bewustwording bij gebruikers en nauwe samenwerking tussen wetshandhavingsinstanties en cybersecurity-experts.
