De kinderopvangtoeslagaffaire – De belangrijkste elementen van de fraudeaanpak

Wellicht bent u als ouder gedurende het tijdsbestek 2005-2019 het slachtoffer geworden van de keiharde fraude aanpak van de Belastingdienst. De belangrijkste elementen van deze fraudeaanpak bestonden uit de zogenaamde alles-of-niets benadering, de 80/20-regeling, de opzet/grove schuld benadering, het gebruik van zwarte lijsten en het gebruik van risicoprofielen waarvan nationaliteit deel uitmaakte. Veelal bij een klein vermoeden van fraude eiste de Belastingdienst om de terugbetaling van het bedrag aan kinderopvangtoeslag over het gehele jaar, soms tot vijf (5) jaar aan toe. Hoe armer de gezinnen, hoe hoger de ontvangen kinderopvangtoeslagen, en hoe hoger de teruggevorderde bedragen waren. Aangezien de kinderopvangtoeslag pas naderhand werd teruggevorderd, was de kinderopvang al met de kinderopvangtoeslag betaald. Er volgden regelmatig dwangbevelen van de Belastingdienst. Er werd beslag gelegd en bezittingen werden verkocht. Door verrekeningen met zorg- en huurtoeslag konden gedupeerde gezinnen hun zorgpremies en huur niet meer betalen. Door het door schuldeisers opgelegde loonbeslag kregen gedupeerden problemen met hun werkgever en werden soms ontslagen. Omdat gedupeerden als fraudeur aangemerkt werden in allerlei systemen, kwamen zij niet in aanmerking voor schuldhulpverlening. De gedupeerden kregen geen Verklaring omtrent het Gedrag vanwege het te boek staan als fraudeur en liepen daardoor banen mis. Overmaat van ramp waren de privé-schulden van gedupeerden vaak zodanig opgelopen, dat zij veelal negatief geregistreerd staan in het in het Centraal Krediet Informatiesysteem (CKI) van de stichting Bureau Krediet Registratie (BKR) te Tiel.

De 80/20-regeling

De 80/20-regeling, ook wel de groepsgewijze benadering genoemd, werd gehanteerd in zaken die opgepakt waren door het speciale fraudeteam, het Combiteam Aanpak Facilitators (hierna: CAF). Deze benadering hield in dat alle ouders die hun kinderen bij een bepaalde kinderopvanginstelling lieten opvangen, aan een uiterst strenge controle werden onderworpen. Ouders konden vervolgens niet aan hoge terugvorderingen door de Belastingdienst ontkomen door de vooringenomen wijze van controleren.…

Lees verder

De opzet/grove schuld benadering

De opzet/grove schuld benadering bracht mee dat het niet mogelijk was een persoonlijke betalingsregeling te treffen, afgestemd op de financiële situatie van de aanvrager. De persoonlijke betalingsregeling hield in dat maandelijks werd afbetaald gedurende twee (2) jaar, waarbij de hoogte van de afbetaling was afgestemd op de financiële situatie van de gedupeerde. Als de schuld na twee (2) jaar nog niet was afbetaald, werd deze kwijtgescholden. Wanneer het ging om opzet of grove schuld volgens de Belastingdienst, was een dergelijke persoonlijke betalingsregeling niet bespreekbaar. De gedupeerde kon alleen volgens een standaardbetalingsregeling terugbetalen in twaalf (12) maandelijkse termijnen. De Belastingdienst kon…

Lees verder

Fraude Signalering Voorziening

Gedupeerden stonden soms op zwarte lijsten van de Belastingdienst, de zogenaamde Fraude Signalering Voorziening, waardoor zij behandeld werden als potentieel fraudeur. Vermelding op de zwarte lijst kon onder meer aanleiding zijn om geen persoonlijke betalingsregeling te mogen treffen. De zwarte lijst bestond sinds 2001, en registreerde verzoeken om informatie van politie en justitie, adressen en postcodes die door de overheid besmet waren verklaard, interne signalen van de Belastingdienst en gegevens over de partner en kinderen. De Belastingdienst heeft ook ouders op de zwarte lijst gezet als zij een bepaalde nationaliteit hadden. Volgens de Autoriteit Persoonsgegevens was het op de lijst…

Lees verder

Risicoprofielen

Ook heeft de Belastingdienst risicoprofielen gebruikt om fraude te bestrijden. Zo vond registratie plaats van de nationaliteit van gedupeerden bij wijze van indicator voor risicoselectie. Ouders met een dubbele nationaliteit hadden hierdoor een hogere kans om extra gecontroleerd te worden door de Belastingdienst. Ook hiermee heeft de Belastingdienst zich schuldig gemaakt aan structurele discriminatie, zo oordeelde de Autoriteit Persoonsgegevens.…

Lees verder
Previous Story

AMSTERDAM HEALTH TOURISM EXHIBITION

Next Story

De alles-of-niets benadering

Latest from In-depth legal articles and blogs