Het stelsel voor bewaken en beveiligen vormt het fundament van de nationale strategie ter bescherming van de openbare orde en veiligheid in Nederland. In een samenleving waarin dreigingen zich zowel fysiek als digitaal manifesteren, wordt dit stelsel steeds complexer en verfijnder. De hedendaagse veiligheidsomgeving wordt gekenmerkt door een samenspel van traditionele criminaliteit, georganiseerde ondermijnende activiteiten, politieke spanningen en internationale dreigingen, die allen direct of indirect de stabiliteit van de samenleving kunnen aantasten. Binnen dit kader is het noodzakelijk dat bevoegdheden en verantwoordelijkheden helder zijn verdeeld, dat informatie-uitwisseling efficiënt verloopt en dat interventies zorgvuldig worden gecoördineerd, waarbij tegelijkertijd de grondrechten van individuen niet uit het oog worden verloren. De uitdaging ligt in het vinden van een balans tussen snelle operationele effectiviteit en juridische rechtvaardiging, omdat maatregelen tegen ondermijnende netwerken of dreigingen tegen gezagsdragers ingrijpende gevolgen kunnen hebben voor burgers en instellingen.
Het stelsel functioneert als een geïntegreerd mechanisme dat decentrale en landelijke verantwoordelijkheden met elkaar verbindt. Decentrale autoriteiten, zoals burgemeesters en hoofdofficieren van justitie, vormen de eerste verdedigingslinie bij dreigingen die direct impact hebben op lokale gemeenschappen, terwijl het rijksdomein via de Minister van Justitie en Veiligheid en de Coördinator Bewaken en Beveiligen (CBB/NCTV) strategische sturing geeft over objecten, personen en infrastructuur van nationaal belang. Dreigingen worden geanalyseerd, beoordeeld en vertaald naar concrete maatregelen die zowel preventief als repressief kunnen zijn. Het succes van het stelsel berust op een zorgvuldige dreigingsanalyse, een adequate inzet van middelen en een voortdurende evaluatie van de effectiviteit van de genomen maatregelen. Binnen dit kader kan een cliënt, of het nu gaat om een organisatie of een individu, die te maken krijgt met niet-conforme handelingen of beschuldigingen van ondermijnend gedrag, direct worden geraakt door interventies die op grond van dit stelsel worden uitgevoerd. De juridische en operationele samenhang tussen de diverse actoren binnen het stelsel bepaalt in sterke mate hoe proportioneel en effectief deze maatregelen zijn.
Juridische grondslag en structuur
Het stelsel voor bewaken en beveiligen rust niet op één specifieke wet, maar is het resultaat van een complex web van bestaande wettelijke bevoegdheden en afspraken. De Gemeentewet legt nadrukkelijk de verantwoordelijkheid bij de burgemeester voor het handhaven van de openbare orde en veiligheid, waardoor het lokale gezag de eerste verantwoordelijkheid draagt bij dreiging op gemeentelijk niveau. Parallel daaraan regelt de Wet op de Rechterlijke Organisatie (Wet RO) de bevoegdheden van de hoofdofficier van justitie (HOvJ) in het strafrechtelijk domein, waardoor een duidelijke scheiding bestaat tussen preventieve en repressieve interventies. De Politiewet 2012 definieert de taken van de politie in het uitvoeren van bewakings- en beveiligingsmaatregelen, waarbij zij als uitvoerend orgaan fungeert onder leiding van lokale en landelijke autoriteiten. Voor informatiegestuurde dreigingsanalyses en strategische coördinatie is de Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten 2017 (Wiv) van cruciaal belang, omdat deze de positie van de AIVD en MIVD vastlegt ten aanzien van signalering en analyse van nationale dreigingen.
Het rijksdomein wordt aangestuurd door de Minister van Justitie en Veiligheid, die via het mandaat aan de Coördinator Bewaken en Beveiligen (CBB/NCTV) de uitvoering van beveiligingsmaatregelen coördineert voor personen, objecten en diensten van nationaal belang. Taken en verantwoordelijkheden zijn daarnaast gedetailleerd vastgelegd in convenanten, draaiboeken en beleidsdocumenten die het stelsel operationeel maken. Deze documenten zijn echter niet volledig publiek toegankelijk, omdat de openbaarmaking van details een risico kan vormen voor de nationale veiligheid. Het stelsel omvat zowel een decentraal domein, waarin de burgemeester en HOvJ optreden, als een rijksdomein, waarin de minister en NCTV de landelijke sturing en coördinatie verzorgen. Deze duale structuur creëert een robuust netwerk dat in staat is om zowel lokale als nationale dreigingen effectief aan te pakken, terwijl tegelijkertijd een wettelijke basis wordt geboden voor de toepassing van ingrijpende maatregelen.
De samenhang tussen deze wettelijke kaders en de operationele uitvoering maakt het stelsel uiterst complex. Elke actor binnen het stelsel moet handelen binnen de grenzen van zijn of haar bevoegdheden, waarbij overleg, informatie-uitwisseling en coördinatie cruciaal zijn. Het ontbreken van duidelijke lijnen of een gebrekkige samenwerking kan leiden tot inefficiëntie of zelfs tot juridische conflicten, vooral in situaties waarin dreigingen zich snel ontwikkelen of ondermijnende netwerken opereren. Door een geïntegreerde benadering, waarin taken, verantwoordelijkheden en bevoegdheden nauwkeurig zijn beschreven, kan het stelsel zowel preventief als repressief optreden. Dit is van bijzonder belang voor cliënten die slachtoffer zijn van criminele ondermijning of beschuldigd worden van niet-conform gedrag, aangezien hun rechten en belangen moeten worden gewaarborgd ondanks de noodzaak van effectieve beveiligingsmaatregelen.
Decentraal domein
Het decentrale domein vormt de eerste schakel in de bescherming van de openbare orde en veiligheid en is primair verantwoordelijk voor het signaleren en beheersen van dreigingen die lokale impact hebben. De burgemeester staat hierbij aan het hoofd van de gemeentelijke driehoek, samen met de politiechef en de HOvJ, en draagt zorg voor de afstemming van alle preventieve en repressieve maatregelen binnen de gemeente. Dreigingsinformatie wordt verzameld door de lokale politie en verder geanalyseerd via het Regionaal Informatie- en Expertisecentrum (RIEC), waarbij de focus ligt op georganiseerde criminaliteit en ondermijnende activiteiten. Door deze informatiecycli kan de burgemeester adequaat reageren op zowel dreigingen tegen personen, zoals lokale gezagsdragers, als tegen objecten en evenementen die een risico voor de gemeenschap vormen.
Binnen het decentrale domein wordt niet alleen een reactieve houding aangenomen; preventie speelt een centrale rol. Beveiligingsmaatregelen worden afgestemd op de dreigingsinschatting en kunnen variëren van routinecontroles en cameratoezicht tot tijdelijke afzettingen bij evenementen. De burgemeester beschikt daartoe over bevoegdheden op grond van de Algemene Plaatselijke Verordening (APV), waarmee bijvoorbeeld gebieden kunnen worden aangewezen voor specifieke maatregelen of cameratoezicht kan worden opgelegd. De politie fungeert als uitvoerend orgaan, terwijl de burgemeester toeziet op de proportionaliteit en effectiviteit van de getroffen maatregelen. Deze preventieve aanpak is essentieel om ondermijning, zoals criminele netwerken of bedreigingen tegen gezagsdragers, vroegtijdig te signaleren en aan te pakken.
Coördinatie en samenwerking vormen de kern van het decentrale domein. De burgemeester werkt nauw samen met de HOvJ en de politiechef, waarbij dreigingsanalyses en operationele maatregelen continu worden afgestemd. Lokale dreigingsinformatie kan daarnaast worden gedeeld met het rijksdomein om nationale coördinatie te waarborgen bij dreigingen van groter belang. Voor cliënten die getroffen worden door niet-conforme handelingen of beschuldigingen van ondermijnende activiteiten, is het decentrale domein vaak het eerste aanspreekpunt, waar lokale maatregelen en interventies direct invloed hebben op hun dagelijkse leven. De mate waarin de burgemeester en de HOvJ effectief samenwerken bepaalt in grote mate de snelheid, proportionaliteit en juridische toetsing van de getroffen maatregelen.
Rijksdomein
Het rijksdomein richt zich op objecten, personen en diensten die van nationaal belang zijn en waar een incident of dreiging directe consequenties kan hebben voor de nationale veiligheid. Het betreft onder meer leden van het Koninklijk Huis, de minister-president, ambassades, vitale infrastructuur en andere essentiële instellingen. De Minister van Justitie en Veiligheid fungeert als bevoegd gezag en verleent via de CBB/NCTV mandaat voor uitvoering en coördinatie van beveiligingsmaatregelen. Het rijksdomein onderscheidt zich door de structurele aard van de beveiliging, de noodzaak van strikte geheimhouding en de complexe interactie tussen nationale diensten, politie en particuliere beveiligers.
Dreigingen binnen het rijksdomein worden gebaseerd op uitgebreide analyses van de AIVD en NCTV, die dreigingsniveaus en risicoprofielen opstellen. Op basis hiervan worden beveiligingsmaatregelen genomen, waarbij proportionaliteit en subsidiariteit centraal staan. Het gaat hierbij niet alleen om fysieke beveiliging, zoals toegangscontrole, objectbewaking en persoonsbeveiliging, maar ook om geheime maatregelen die gericht zijn op informatiebeveiliging, detectie van sabotage en preventie van criminele inmenging. Voor cliënten die zich in een nationale context bevinden, zoals ambtenaren of publieke figuren, betekent dit dat beveiligingsmaatregelen zowel zichtbaar als discreet kunnen zijn, afhankelijk van de dreiging.
Evaluatie en periodieke herijking zijn cruciaal binnen het rijksdomein. Het stelsel is dynamisch en moet voortdurend worden aangepast aan nieuwe dreigingen, technologische ontwikkelingen en veranderende geopolitieke omstandigheden. De CBB/NCTV monitort de uitvoering van maatregelen, voert audits uit en rapporteert aan de minister en het parlement. Voor cliënten die direct of indirect geraakt worden door nationale beveiligingsmaatregelen, is inzicht in de wettelijke basis en de proportionaliteit van acties essentieel om hun rechten te waarborgen en eventuele ongeoorloofde inbreuken op hun vrijheid of privacy te adresseren.
Rol burgemeester
De burgemeester vervult een centrale rol binnen het decentrale domein en is primair verantwoordelijk voor de handhaving van de openbare orde en veiligheid binnen de gemeente. Op grond van de Gemeentewet (artikelen 172–174) heeft de burgemeester bevoegdheid om beveiligingsmaatregelen te treffen bij objecten en evenementen die risico’s voor de gemeenschap vormen. Dit omvat zowel preventieve maatregelen, zoals cameratoezicht of gebiedsaanwijzingen, als acute maatregelen in crisissituaties. In gevallen van strafrechtelijke dreiging is de burgemeester echter beperkt in zijn bevoegdheden; hier neemt de HOvJ het gezag over, wat een duidelijke scheiding tussen preventief lokaal gezag en repressief strafrechtelijk gezag aangeeft.
Leidinggeven aan de lokale politie binnen de driehoek vormt een wezenlijk onderdeel van de rol van de burgemeester. Dit vereist continue coördinatie met de HOvJ en de politiechef, zodat dreigingsinformatie correct wordt geïnterpreteerd en maatregelen adequaat worden uitgevoerd. De burgemeester kan daarnaast crisisstructuren, zoals het Commando Plaats Incident (COH) of het Regionaal Operationeel Team (ROT), inzetten bij ernstige dreigingen. Dit maakt het mogelijk om in complexe situaties snel te handelen, waarbij de impact op burgers en instellingen wordt geminimaliseerd en tegelijkertijd de effectiviteit van de interventies wordt gemaximaliseerd.
De burgemeester heeft ook een communicatieverantwoordelijkheid richting burgers, instellingen en media. Het informeren van de gemeenschap over dreigingen en genomen maatregelen is van groot belang om publieke onrust te beperken en naleving van veiligheidsmaatregelen te bevorderen. In gevallen van ernstige dreiging kan de burgemeester aanvullende ondersteuning aanvragen bij de NCTV, waardoor landelijke expertise wordt gekoppeld aan lokaal gezag. Voor cliënten die worden getroffen door ondermijnende activiteiten of niet-conforme handelingen, bepaalt de burgemeester in eerste instantie de mate en aard van lokale maatregelen, waardoor directe invloed wordt uitgeoefend op hun leefomgeving en veiligheid.
Rol hoofdofficier van justitie (HOvJ)
De hoofdofficier van justitie neemt binnen het stelsel voor bewaken en beveiligen een centrale positie in wanneer dreigingen een strafrechtelijk karakter hebben of wanneer criminele ondermijning directe gevolgen heeft voor de openbare orde. Op grond van artikel 148 van de Wet op de Rechterlijke Organisatie (Wet RO) heeft de HOvJ de bevoegdheid om besluiten te nemen over beveiligingsmaatregelen die voortvloeien uit concrete dreigingen tegen personen, objecten of organisaties. Deze bevoegdheid strekt zich uit tot het coördineren van operationele maatregelen van de politie, het initiëren van strafrechtelijk onderzoek en het waarborgen dat de proportionaliteit en subsidiariteit van ingrepen worden nageleefd. In gevallen waarin cliënten worden geraakt door niet-conform gedrag of beschuldigingen van ondermijning, vormt de HOvJ vaak de eerste autoriteit die juridische kaders toepast op praktische interventies.
De rol van de HOvJ vereist een zorgvuldige afweging tussen repressieve handhaving en bescherming van individuele rechten. Wanneer dreigingsanalyses van de politie of inlichtingen- en veiligheidsdiensten aangeven dat een concreet risico aanwezig is, beslist de HOvJ welke maatregelen noodzakelijk en proportioneel zijn. Hierbij wordt regelmatig advies ingewonnen bij de NCTV of andere gespecialiseerde diensten, vooral bij zwaardere maatregelen die een aanzienlijke impact kunnen hebben op burgers of organisaties. Deze maatregelen kunnen variëren van persoonsbeveiliging en toegangsbeperkingen tot het starten van strafrechtelijke onderzoeken, die soms parallel lopen aan preventieve beveiligingsmaatregelen.
Daarnaast fungeert de HOvJ als schakel tussen lokaal en rijksgezag, door coördinatie met de burgemeester en de politiechef in de driehoek te waarborgen. Dit is van cruciaal belang om te voorkomen dat maatregelen dubbel worden uitgevoerd of dat bevoegdheden overlappen, wat tot juridische complicaties kan leiden. De HOvJ informeert betrokkenen over genomen maatregelen voor zover dit mogelijk is zonder de effectiviteit van de beveiliging te ondermijnen. In situaties van ondermijning of dreiging tegen gezagsdragers kan dit betekenen dat cliënten zowel operationeel als juridisch nauw worden gemonitord, met nadruk op de naleving van rechtsbescherming en proportionaliteit.
Rol NCTV en Coördinator Bewaken en Beveiligen (CBB)
Het Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid (NCTV) en de Coördinator Bewaken en Beveiligen (CBB) vervullen een centrale rol in de landelijke coördinatie van het stelsel voor bewaken en beveiligen. De NCTV functioneert als uitvoerend orgaan van de minister van Justitie en Veiligheid en houdt toezicht op de integrale afstemming van beveiligingsmaatregelen op nationaal niveau. De CBB opereert als mandataris van de minister en draagt zorg voor de praktische uitvoering en coördinatie van deze maatregelen, met bijzondere aandacht voor objecten, personen en diensten van rijksbelang. Binnen het domein van de NCTV/CBB wordt informatie van de AIVD, MIVD en politie samengebracht, geanalyseerd en vertaald naar risicoprofielen die de basis vormen voor beleids- en operationele beslissingen.
De NCTV/CBB houdt toezicht op proportionaliteit, effectiviteit en consistentie van maatregelen die zowel lokaal als nationaal worden getroffen. Dit omvat het opstellen van dreigingsanalyses, risicoprofielen en scenario’s die anticiperen op mogelijke ondermijnende activiteiten of aanslagen tegen gezagsdragers. Het orgaan adviseert het lokale en landelijke gezag over de mate en aard van maatregelen, zodat deze voldoen aan de wettelijke kaders en operationeel effectief zijn. In situaties waarin cliënten geconfronteerd worden met interventies, vormt de NCTV/CBB vaak de instantie die de afstemming tussen betrokken partijen bewaakt en de proportionaliteit van maatregelen waarborgt.
Daarnaast voert de NCTV/CBB periodieke evaluaties en audits uit om te beoordelen of de getroffen maatregelen effectief zijn en aangepast moeten worden aan veranderende dreigingen. De uitkomsten van deze evaluaties worden gerapporteerd aan de minister van Justitie en Veiligheid en de Tweede Kamer, zodat politieke controle en maatschappelijke verantwoording worden gegarandeerd. Door deze centrale coördinatie kan het stelsel snel en doelgericht optreden tegen zowel lokale als nationale dreigingen, waarbij ondermijnende netwerken en niet-conforme handelingen van individuen of organisaties vroegtijdig worden gesignaleerd en aangepakt.
Dreigings- en risicoanalyse
De dreigings- en risicoanalyse vormt het fundament van het stelsel voor bewaken en beveiligen. Alle maatregelen worden genomen op basis van een nauwkeurige en continue inschatting van dreigingen, waarbij zowel lokale als nationale informatiebronnen worden betrokken. De politie verzorgt de lokale dreigingsanalyse, terwijl inlichtingen- en veiligheidsdiensten zoals de AIVD en MIVD input leveren over georganiseerde misdaad, terroristische netwerken en buitenlandse dreigingen. De NCTV vertaalt deze informatie naar concrete dreigingsniveaus, variërend van laag tot kritiek, die richting geven aan de omvang en intensiteit van te nemen maatregelen.
Dreigingsanalyses zijn altijd persoons- of objectgericht en vormen de juridische en operationele basis voor interventies. De analyse bevat een beoordeling van de waarschijnlijkheid van een incident, de mogelijke impact en de noodzakelijke maatregelen om risico’s te mitigeren. Voor cliënten die het onderwerp zijn van dergelijke analyses, kan dit betekenen dat hun activiteiten, locaties of netwerken intensief worden gemonitord en dat maatregelen worden getroffen die hun vrijheid en bewegingsvrijheid tijdelijk beperken, zonder dat dit automatisch tot een strafrechtelijke procedure leidt.
De analyses worden periodiek geëvalueerd en geactualiseerd om te waarborgen dat maatregelen blijven aansluiten bij de actuele dreiging. Vertrouwelijkheid en geheimhouding zijn hierbij van essentieel belang, aangezien ongeautoriseerde openbaarmaking de effectiviteit van beveiligingsmaatregelen kan ondermijnen. Voor cliënten geldt dat zij mogelijk geen volledige inzage krijgen in de analyse die hun situatie betreft, maar dat zij wel rechtsbescherming hebben tegen disproportionele ingrepen via de wettelijke procedures van bezwaar en beroep.
Maatregelen (bewaken en beveiligen)
De maatregelen binnen het stelsel zijn divers en worden afgestemd op de aard van de dreiging, de context van het incident en de aard van de betrokkene. Objectbewaking omvat bijvoorbeeld het plaatsen van vaste posten bij gevoelige gebouwen, terwijl persoonsbeveiliging kan bestaan uit beveiligers van de politie of particuliere beveiligingsdiensten. Cameratoezicht en fysieke barrières, zoals hekwerken of betonblokken, dienen ter preventie van ongeautoriseerde toegang en vormen een zichtbaar signaal van verhoogde waakzaamheid.
Toegangscontrole en detectiepoorten zijn vaak geïntegreerd in de fysieke infrastructuur van objecten van rijks- of gemeentelijk belang. Tijdelijke maatregelen, zoals afzettingen bij evenementen of het inzetten van noodbevoegdheden door de burgemeester, kunnen snel worden toegepast om acute dreigingen te mitigeren. Politie en KMAR voeren deze maatregelen uit, terwijl geheimhouding en discretionaire inzet worden toegepast om de effectiviteit van interventies te waarborgen. Voor cliënten kan dit directe gevolgen hebben voor toegang tot locaties, bewegingsvrijheid en persoonlijke veiligheid, vooral wanneer maatregelen parallel lopen aan strafrechtelijk onderzoek.
De intensiteit en aard van maatregelen worden voortdurend aangepast aan de actuele dreiging, waarbij proportionaliteit en subsidiariteit centraal staan. Dit betekent dat maatregelen altijd in verhouding moeten staan tot het risico en dat lichtere interventies worden overwogen voordat zwaardere ingrepen worden toegepast. Deze benadering is cruciaal om de balans te bewaren tussen het beschermen van de samenleving en het respecteren van individuele rechten van betrokkenen, die soms slachtoffer zijn van niet-conforme handelingen of ondermijnende activiteiten.
Rechtsbescherming en grondrechten
Binnen het stelsel voor bewaken en beveiligen is het beschermen van de rechtspositie van betrokkenen een cruciaal aspect. Maatregelen zoals objectbewaking, persoonsbeveiliging en toegangsbeperkingen raken direct aan fundamentele rechten, zoals de privacy (artikel 10 van de Grondwet en artikel 8 EVRM) en de vrijheid van beweging. Het stelsel vereist daarom een voortdurende afweging tussen de noodzakelijkheid van beveiligingsmaatregelen en de bescherming van individuele rechten. Besluiten die voortkomen uit dreigingsanalyses worden formeel genomen als bestuursrechtelijke besluiten op basis van de Algemene wet bestuursrecht (Awb), zoals gebiedsverboden of cameratoezicht, en moeten adequaat gemotiveerd zijn, ook wanneer vertrouwelijke informatie de inhoud van het besluit deels bepaalt.
Het waarborgen van proportionaliteit en subsidiariteit staat centraal bij de uitvoering van maatregelen. Dit houdt in dat ingrepen niet verder gaan dan strikt noodzakelijk is om de dreiging te mitigeren, en dat lichtere alternatieven altijd worden overwogen. Voor cliënten kan dit betekenen dat maatregelen tijdelijk hun bewegingsvrijheid beperken of dat zij te maken krijgen met discreet toegepaste beveiligingsinterventies. De wettelijke toetsing van dergelijke maatregelen vindt plaats via bezwaar- en beroepsprocedures, hoewel inzage in de achterliggende dreigingsinformatie vaak beperkt blijft vanwege staatsveiligheid of operationele belangen. Dit creëert een complex juridisch landschap, waarin de rechten van betrokkenen zorgvuldig moeten worden afgewogen tegen de noodzaak tot effectieve bescherming van de openbare orde.
De rechterlijke toetsing binnen dit domein is doorgaans terughoudend, vooral wanneer maatregelen gebaseerd zijn op geheime of gevoelige informatie. Toch biedt het stelsel mechanismen voor juridische correctie en toezicht, zodat onrechtmatige of disproportionele ingrepen kunnen worden gecorrigeerd. Burgemeesters en hoofdofficieren van justitie zijn verplicht hun besluiten te motiveren en de afweging tussen openbare orde, veiligheid en individuele rechten inzichtelijk te maken. Voor cliënten die geconfronteerd worden met maatregelen, betekent dit dat er formele mogelijkheden bestaan om rechtsbescherming te zoeken, hoewel praktische uitvoering van beveiligingsmaatregelen vaak voorrang krijgt vanwege de acute aard van dreigingen.
Dreiging tegen gezagsdragers (burgemeester, politiechef e.a.)
Dreigingen tegen lokale gezagsdragers vormen een groeiend veiligheidsrisico, met name in gebieden waar ondermijnende netwerken actief zijn of waarin maatschappelijke spanningen hoog oplopen. In dergelijke gevallen start de procedure bij de hoofdofficier van justitie in het arrondissement van de betrokkene, waarbij de politie een gedetailleerde dreigingsinschatting maakt. Deze inschatting richt zich op de aard en ernst van de dreiging, de mogelijke daders en hun middelen, en de impact op de openbare orde. De HOvJ beslist vervolgens over de noodzaak en omvang van maatregelen, waarbij advies wordt ingewonnen bij de NCTV over proportionaliteit en effectiviteit.
De maatregelen voor gezagsdragers variëren van persoonsbeveiliging en fysieke afscherming tot operationele coördinatie met landelijke diensten en discreet toegepaste interventies. De CBB/NCTV kan coördinerend optreden wanneer dreigingen complex zijn of een landelijke dimensie hebben. In tegenstelling tot objecten of personen binnen het rijksdomein worden lokale gezagsdragers niet automatisch in dit domein geplaatst, waardoor afstemming tussen lokaal en landelijk gezag essentieel is. Voor cliënten die werken of leven in het werkgebied van dergelijke gezagsdragers kan dit betekenen dat veiligheidsmaatregelen indirect invloed hebben op hun bewegingsvrijheid of operationele activiteiten, vooral wanneer maatregelen parallel lopen aan onderzoeken naar ondermijnende netwerken.
Samenwerking tussen lokaal en landelijk gezag is van cruciaal belang om de effectiviteit van maatregelen te waarborgen. Dit omvat continue afstemming over dreigingsanalyses, operationele planning en de evaluatie van getroffen maatregelen. In situaties van ondermijning of niet-conform gedrag kunnen dergelijke dreigingen directe gevolgen hebben voor de betrokkenen, zowel op juridisch als op praktisch niveau. Het stelsel biedt echter mechanismen om de proportionaliteit en legaliteit van maatregelen te waarborgen, waarbij een balans wordt nagestreefd tussen de bescherming van gezagsdragers, de handhaving van de openbare orde en de rechten van burgers en organisaties die door de maatregelen worden geraakt.
